Opis
OD ANNY DZIADZIO:
Autorka przyznała, że gdy pierwszy raz zjawiła się w Bukareszcie, to miasto próbowało ją złamać. Tak samo spróbuje złamać Ciebie, drogi Czytelniku, Bukareszt. Kurz i krew. Ale Ty się nie daj. Czytaj w dzień, koniecznie przy świetle, i dziel lekturę na bezpieczne porcje. Łatwo ją bowiem przedawkować.
Rumunia jest różowym tortem, na którym po kolei gasną wszystkie świeczki, brudny wosk znaczy plamami lukier.
Gdy zgasną już wszystkie, gdy znajdziesz się na ostatniej stronie i zamkniesz książkę, ogarnie Cię polekturowa trauma. Niezbyt zachęcające? To prawda, ale…
Poczujesz też pewną niezwykłą tęsknotę. Ciągnącą Cię ku temu, by wyjść i niczym XIX-wieczny flâneur zacząć przyglądać się topografii swojego miasta i jego mieszkańcom. Może odczytasz z architektury, a także ludzkich twarzy historię, o której dotąd nie miałeś pojęcia?